What's my direction?

Już od tygodnia próbuję coś tutaj napisać. Brak weny jednak skutecznie mnie od tego pomysłu odwodzi. Nie lubię pisać, kiedy jej brak. Mam wtedy wrażenie, że mój wpis jest nijaki, albo nawet beznadziejny. Nie raz mi się zdarzyło czegoś trochę wstydzić. W sumie nawet nie wiem czy to było uzasadnione ;).

Trochę mnie tu nie było, ale jak część z Was wie, byłam na urlopie. Odpoczynek z pewnością mi się należał, a ja nawet nie wiedziałam, że aż tak go potrzebowałam. Oczywiście ciężko mówić o wypoczynku, kiedy jedzie się na stare śmieci odwiedzić znajomych. Co chwilę gdzieś wychodziłam, zawsze coś się działo. Ale bardzo czegoś takiego mi brakowało. Dawno nie byłam w tamtym miejscu, potrzebowałam tego. Potrzebowałam tamtych ludzi, naprawdę za nimi tęskniłam, dalej tęsknię. Wszystko było fajnie, choć jak to zwykle bywa nie obeszło się i bez tego, że do jakiegoś spotkania nie doszło. Bardzo zależało mi, by się spotkać z M. Niestety nie raz pokazał już, że nie szanuje mojego czasu, a co się z tym wiąże nie szanuje i mnie. Poukładałam sobie to w głowie, i mimo, że jakiś czas temu chciałam się z nim spotkać, teraz już mi to wisi koło dupy. Może za bardzo chciałam tą znajomość utrzymać. Tylko sama nie wiem, po co. Zamierzam napisać mu parę słów, cóż mam po prostu do tego prawo. Dziwnym zaskoczeniem był też W., który stale od 2 lat się we mnie podkochuje. Mimo tego, że wciąż powtarzam mu, że traktuję go jako kumpla, nic się nie zmienia. Ba! Wręcz nawet na studia magisterskie chce się przenieść do miasta, w którym teraz mieszkam. Nie, nie pytałam czy ze względu na mnie. Ale patrząc na to, jaki ma zawód i że tutaj za cholerę pracy nie znajdzie, innego powodu nie widzę. Przeraża mnie to strasznie, gdyż nawet podczas tego pobytu próbował mnie kontrolować i na maksa wypełniać mój czas. Jednak nie bardzo mu się to udało. Lubię go, ale to jest jeden z tych dziwnych facetów, zbyt dziwnych. Mam nadzieję, że jednak zmieni swoje plany i nie zawita tutaj. Owszem, gdyby tu zamieszkał, z czasem na studiach pozna nowych ludzi, ale na początku byłabym jego jedną znajomą tutaj, a nie wiem, czy bym to zniosła. Zwłaszcza, że mimo, iż nic nigdy między nami nie było, nie raz traktował mnie jak swoją własność. I tak, "własność" jest tu niestety dobrym słowem...

Powrót do rzeczywistości nie do końca był łatwy. Już po dwóch dniach miałam dość tego miasta, ale jakoś mi przeszło. Niestety kiedy zbyt dużo nad czymś rozmyślam, to jestem bardzo drażliwa. Co do poprzedniego wpisu - na razie postanowiłam dać sobie czas i tu zostać. Nie do końca jestem do tego przekonana, ale z niewiele ponad rocznym doświadczeniem (w tym pół roku stażu miałam), nie jestem zbyt osobą konkurencyjną. Czytając wszelkie ogłoszenia wymagali minimum dwóch lat doświadczenia. Więc postanowiłam jeszcze na rok zostać. Przynajmniej wstępnie. Przecież zawsze można spakować manatki i się przenieść! Z pewnością okres wakacyjny będzie dla mnie sprawdzianem, jak żyje mi się w tym mieście, ponieważ wiele moich znajomych stąd wyjeżdża, by po wakacjach znowu tu zamieszkać. Przeraża mnie to, bo sama nie wiem, co z sobą zrobię. Z kim i gdzie będę wychodzić?! Nie chcę ciągle siedzieć w domu, więc postanowiłam do pewnym miejsc spróbować wyjść sama. Zobaczymy, jak mi się to uda, na pewno się tym z Wami podzielę!